Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Έλενας Ακρίτα στην Πόπη Τσαπανίδου. Το ενδιαφέρον και μάλιστα, το κοινωνιολογικό πολιτικό έχει να κάνει με τον τρόπο που η κρίση δημιουργεί έντονές συγκινησιακές καταστάσεις που οδηγούν σε κατάθλιψη και μελαγχολία. Αν μια χαρακτηριστική εκπρόσωπος της Μεσαίας Τάξης, με μεγάλη προβολή, οικογενειακή παράδοση, συνεχόμενη παρουσία στα μεγαλύτερα ΜΜΕ αισθάνεται όπως τα περιγράφει , αναρωτιόμαστε πόσο πιο τραγικά είναι τα πράγματα για όλα εκείνα τα θύματα της κρίσης. Εργαζόμενους, Συνταξιούχους, Νέους που τα χρήματα που κρατούν στα χέρια τους δεν φτάνουν ούτε για τα εισιτήρια του μετρό.
Προσπαθώντας να δώσουμε μια εξήγηση στο γιατί οι συνθήκες ενώ θα έπρεπε να οδηγούν σε βίαιες λαϊκές εξεγέρσεις, λαϊκό ξεσηκωμό, αντίθετα οδηγούν πολλούς στην απομόνωση και την προσωπική τραγωδία, η συνέντευξη αυτή μας δίνει κάποιες απαντήσεις…(θα επανέλθουμε).
Μια πρωτη απάντηση ...η απουσία συλλογικού οράματος και κοινης δράσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου