Θα μπορούσε σήμερα να υπάρχει πετυχημένα η Αυριανή; Για όσους δεν θυμούνται το φαινόμενο, ήταν το μαντρόσκυλο του σύγχρονου φασισμού.
Μην σας μπερδεύουν οι πολιτικοί χώροι. Ο φασισμός είναι διαχρονικός, βίαιος, γεμάτος λαϊκισμό, έτοιμος να αποδώσει ευθύνη και να ιδιοποιηθεί χρήμα.
Η Αυριανή ήταν το ευαγγέλιο του φασισμού. Έβριζε, έφτυνε, σπίλωνε, κατέστρεφε οτιδήποτε έμπαινε στον δρόμο της. Ο δρόμος κατά περίπτωση ήταν ο Αντρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή όποιος άλλος έκλεινε deal με την εφημερίδα του Κουρή. Αγανακτισμένοι «αναγνώστες» παρέδιδαν στη χλεύη 200.000 και πλέον αναγνωστών τον εχθρό και στοχοποιούσαν χωρίς έλεος.
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει σε μια συναυλία για την Αυριανή: «Η Αυριανή είναι η πιο φασιστική βρομερή φυλλάδα που γνώρισε ο τόπος. Μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια χυδαιότητα και τραμπουκισμούς... Μου λένε ότι και σε άλλες χώρες υπάρχει το φαινόμενο. Και αυτό τι σημαίνει, επειδή υπάρχουν κι αλλού ανοιχτοί βόθροι θ' αφήνουμε και τους δικούς μας; Η Αυριανή πρέπει να κλείσει».
Την παντοδυναμία της Αυριανής την έκλεισε η ζωή. Ίσως πάλι να μην είχε μείνει κανένας για να κάνει συμφωνία μαζί του ο Κουρής. Αλλά ο αυριανισμός έμεινε. Τον συναντάς στα blogs, τον διακρίνεις στην εκλεπτυσμένη αλλά στοχευμένη δημοσιογραφία των συγκροτημάτων, μα πιο πολύ την βλέπεις στα μάτια των αδίστακτων νέων εκδοτών. Αυτοί δεν είναι σαν τους παλιούς. Βιάζονται, κλείνουν γρήγορα συμφωνίες και ακόμη πιο γρήγορα τις ανατρέπουν. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποστηρίξουν το αντίθετο από αυτό που έλεγαν πριν λίγο καιρό, με μια αναξιοπρέπεια που είναι ικανή να την βαφτίσουν διαλεκτική.
Οι νέοι εκδότες δεν είναι θηρία, θέλουν απλώς πτώματα, πάνω στα οποία θα βάλουν το πόδι, θα ψηλώσουν και θα βγουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Σήμερα δεν θα μπορούσε να υπάρχει η Αυριανή, όπως δεν μπορεί να υπάρχει μια αλεπού σε ένα δάσος με ύαινες έτοιμες να την κατασπαράξουν.
Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής ανάμεσα στα άλλα που έκανε είναι πως εξέθεσε και τις σύγχρονες «Αυριανές». Οι άνθρωποι τρόμαξαν και οι «Αυριανές» έπρεπε να δείξουν πιο τρομαγμένες. Το σύγχρονο βρόμικο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται μέσα από media δεν απαιτεί να βγει η Δήμητρα Παπανδρέου γυμνή στα πρωτοσέλιδα. Ο σύγχρονος αυριανισμός απαιτεί αντιθέτως κουκούλωμα. Όσων κάνουν οι πολιτικοί, όσων κλέβουν οι διαφημιζόμενοι τραπεζίτες, και κυρίως όσων άνομα βγάζουν οι ίδιοι.
Όταν το Πρώτο Θέμα έβγαλε στο πρωτοσέλιδο τον νεκρό Παύλο Φύσσα και δέχτηκε δικαιολογημένα την επίθεση στο διαδίκτυο, περίμενα με περιέργεια αν η Ελλάδα θα το τιμωρήσει. Οι Έλληνες έδωσαν 35.000 επιπλέον φύλλα στην εφημερίδα. Αν θέλετε να το μεταφράσετε σε ευρώ, είναι πάνω από 100.000, χωρίς να υπολογίσουμε το credit που θα πάρει σε διαφημίσεις εξαιτίας της αυξημένης κυκλοφορίας.
Ο άνθρωπος που κάποτε δήλωνε πως «η λίστα του Σίντλερ είναι βαρετή, γιατί ακόμη και τα γυμνά που έχει είναι γυμνά φούρνου», που πλύθηκε στην ίδια μπανιέρα με τον Μάκη και ξεπλύθηκε πληρώνοντας 1,5 εκατομμύριο στην Εφορία από τα 5 της βαλίτσας, που δημοσίευσε τους Τζέκου και Ζαχόπουλο και αγκάλιασε τον Βενιζέλο μετά από μια αγωγή εναντίον του, που έβαψε με όλα τα χρώματα του lifestyle το μαύρο των ναζί της Χρυσής Αυγής, δικαιώθηκε από τον ίδιο τον κόσμο.
Από τον κόσμο που τρώει απ' τα σκουπίδια ή έστω απ' τα κουπόνια του Θέμου, που δεν τολμά να προβληματιστεί γιατί προτιμά να κοιτάει από την κλειδαρότρυπα ή ακόμη και από την οπή που άφησε η τρύπα στο φέρετρο. Ίσως εκτός από τους πολιτικούς να έχουμε και τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν. Αλλά πολύ φοβάμαι πως και με τους αναγνώστες συμβαίνει το ίδιο.
Αν δεν σε φοβίζει το τέρας, τότε ίσως το τέρας να είσαι πια εσύ.
