Απευθυνόμαστε σε όλες τις προοδευτικές ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις του τόπου!!!

Ανακοίνωση της Κοινωνικής Αριστεράς:

"Η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας. Λάθη, συμβιβασμοί, ανεπάρκειες, καθυστερήσεις και ευθύνες δεκαετιών του πολιτικού συστήματος, κυρίως εκείνων των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, η έλλειψη οραματικού σχεδίου για την ανάπτυξη, την οικονομία και την κοινωνία και οι καταστροφικές εξαρτήσεις από υπερεθνικά κέντρα εξουσίας και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καθήλωσαν τη χώρα στο περιθώριο των εξελίξεων και βύθισαν το λαό μας στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από τις δραματικές συνέπειες που θα έχουν για τον κόσμο της εργασίας, σηματοδότησαν το τέλος της Εθνικής μας Κυριαρχίας αλλά και τον τέλος της Δημοκρατίας με τη μορφή τουλάχιστον που τη βιώσαμε μετά τη μεταπολίτευση του 1974.Ποτέ στην ιστορία αυτής της χώρας, αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το μαύρο 1897, η εθνική ταπείνωση, ο διασυρμός και η υποτέλεια δεν πήραν τα χαρακτηριστικά και την έκταση της περιόδου που διανύουμε και ποτέ η λεηλασία της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων δεν διακρίθηκε για την αναλγησία και τον κυνισμό που χαρακτηρίζει την Κυβέρνηση των υποτακτικών της Τρόικας.

Μια πανικόβλητη , μπροστά στην καθημερινά ογκούμενη δυσαρέσκεια κυβέρνηση, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, παραδομένη ολοκληρωτικά στο ιμπέριαλ της τρόικας, οδήγησε τη χώρα στον απόλυτο εξευτελισμό και τους Έλληνες στην έσχατη εξαθλίωση. Τον Νοέμβρη του 2011, η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, παρέδωσε την σκυτάλη στον Λουκά Παπαδήμο και την οπερετική κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ-Ν.Δ.-ΛΑ.Ο.Σ, κάτω από την λαϊκή κατακραυγή και κυρίως κάτω από τον πανικό μιας βίαιης ανατροπής από μια γενικευμένη λαϊκή εξέγερση που έμοιαζε αναπόφευκτη. Όμως ο Ελληνικός λαός τίποτα διαφορετικό δεν μπορεί να προσδοκά από έναν πρωθυπουργό που αντλεί την νομιμοποίησή του, όχι από τον λαό, αλλά από το Ευρωπαικό τραπεζικό κατεστημένο και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Διακατέχεται αντίθετα από βαθιά ανησυχία για τις λαϊκές ελευθερίες, που καθημερινά συρρικνώνονται και την ίδια την δημοκρατία που βρίσκεται κάτω από μια διαρκή απειλή. Η σύγκρουση με αυτό το νέο και περισσότερο επικίνδυνο σύστημα εξάρτησης, η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και η αναζήτηση μιας σοσιαλιστικής πολιτικής για μια Ελλάδα χωρίς φτώχεια, χωρίς ανεργία και χωρίς κοινωνικό αποκλεισμό, βρίσκεται στον πυρήνα του σοσιαλιστικού μας οράματος, είναι ο δικός μας δρόμος και η δική μας απάντηση.

Θα πρέπει επομένως, τώρα σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ριζοσπάστες, αριστεροί, δημοκρατικοί πολίτες, ανένταχτοι αριστεροί, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ΄ ένα Παλλαϊκό Μέτωπο Ανατροπών και Αλλαγών και έναν νέο συνασπισμό εξουσίας που θα ανοίξει δρόμους, που θα δώσει όραμα, που θα επαναφέρει την πίστη και θα ξαναδώσει ελπίδα στο λαό μας που δοκιμάζεται. Είναι αυτός, ο μόνος τρόπος να απαντήσουμε στη μεγάλη προσβολή που γίνεται σε βάρος του λαού μας και ο μόνος δρόμος να αλλάξουμε τη ζωή μας και να διεκδικήσουμε το μέλλον μας.

Τα στελέχη της Κοινωνικής Αριστεράς στήριξαν με ενθουσιασμό όλες τις πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με τον νεοφιλελευθερισμό, τα Μνημόνια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Συνεπείς με αυτή μας τη στάση και ανταποκρινόμενοι στη δικαιολογημένη απαίτηση του δημοκρατικού λαού μας, ανακοινώνουμε σήμερα την κοινή απόφαση Κοινωνικής Αριστεράς – ΣΥ.ΡΙΖ.Α, για πολιτική συνεργασία σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα.

Είναι το πρώτο, αποφασιστικό , ουσιαστικό βήμα, η αρχή.Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Κανένα κόμμα της Αριστεράς, καμία οργανωμένη αριστερή πολιτική κίνηση και κανένας ριζοσπάστης δεν θα απουσιάσει από αυτό το προσκλητήριο της ιστορίας. Απευθυνόμαστε σήμερα σε όλους εκείνους τους συντρόφους, τους συναγωνιστές και τους φίλους, με τους οποίους μας ένωσαν κοινά οράματα, κοινοί αγώνες και κοινές ελπίδες για το μέλλον της χώρας και την προκοπή του λαού. Σε όλους εκείνους με τους οποίους δώσαμε συνεπείς, ασυμβίβαστους και σκληρούς ταξικούς αγώνες για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Αλλαγή. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους με τους οποίους συναντηθήκαμε σε μεγάλους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες, σε όλους αυτούς με τους οποίους συναντιόμαστε καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες της χώρας.

Απευθυνόμαστε σε όλες τις προοδευτικές ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις του τόπου, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους του μόχθου, στους άνδρες και στις γυναίκες, στους νέους και στις νέες, στους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτοί είναι που θα σηκώσουν στα χέρια τους την αυριανή κοινωνία. Ο κόσμος του μέλλοντος, η Ελλάδα του μέλλοντος, είναι δική τους υπόθεση. Σ΄ αυτούς επικεντρώνεται η προσοχή, το ενδιαφέρον και η ελπίδα όλων μας σήμερα.

Στο δικό τους αυθορμητισμό και στη δική τους αποφασιστικότητα θα στηριχτούν οι αυριανές συγκρούσεις και οι μεγάλες μελλοντικές νίκες. Η σχέση μας με αυτές τις δυνάμεις είναι συνειδητή, είναι διαρκής, είναι σταθερή, είναι ακατάλυτη. Ο χώρος των εργαζομένων υπήρξε πάντα για μας, εκείνος από τον οποίο αντλήσαμε δύναμη, ενθουσιασμό, έμπνευση, πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά και ένας χώρος και ένας κόσμος με τον οποίο γράφουμε μια κοινή ιστορία.

Μπροστά σ' ένα παρόν που αποδιαρθρώνεται και διαλύεται με ρυθμούς επικίνδυνους και σ' ένα μέλλον που κανένα μήνυμα αισιοδοξίας δεν μεταφέρει κανείς , δεν μπορεί να παραμένει αδρανής, αμέτοχος, σιωπηλός και αδιάφορος. Η αδράνεια και η αδιαφορία προετοιμάζουν τις επόμενες υποχωρήσεις, τις νέες ταπεινώσεις και τις νέες ήττες. Και η σιωπή είναι συνενοχή. Απευθυνόμαστε τέλος, στους παλιούς και νεότερους συντρόφους που εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι στην αδικαιολόγητη προσδοκία ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο και ίσως πόσο επώδυνο είναι να αποφασίσει κανείς να διαχωρίσει την θέση του από ένα κόμμα με το οποίο ταύτισε την ζωή του και στο οποίο επένδυσε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο μέλλον.

Αλλά αυτό το αμερικάνικου τύπου μόρφωμα δεν είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ των αγώνων μας, δεν είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ των ονείρων μας, δεν είναι το μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό και κοινωνικό κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Είναι η καρικατούρα του, είναι η θλιβερή σκιά του.

Ας κρατήσουμε ζωντανή την ανάμνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ της προσφοράς των αγώνων, των κατακτήσεων και της αλληλεγγύης, ας διατηρήσουμε την νοσταλγία εκείνων των όμορφων χρόνων. Αλλά ας αφήσουμε οριστικά πίσω το θλιβερό παρόν και μαζί το μεταλλαγμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ, το υποταγμένο στο νεοφιλελεύθερο δόγμα.«Είναι η ώρα των πυρκαγιών και πρέπει να έχουμε στραμμένα τα βλέμματά μας κατά το φως».