ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ – ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗ!!!

ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ – ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΓΙΑ  ΟΣΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Είμαστε ανένταχτοι προερχόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, που θέλουμε την ενότητα των εργαζομένων, για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση , ΕΕ, Δ.Ν.Τ, Κεφάλαιο, Τράπεζες .

Μαχόμαστε με σκοπό ν’ αποτρέψουμε την κοινωνική κόλαση: εργασία με μισθούς πείνας εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και χωρίς ίχνος προστατευτικών ρυθμίσεων , απαγόρευση, εφεδρεία, ανεργία, αποδόμηση και ξεπούλημα κάθε κοινωνικού αγαθού, της παιδείας, της υγείας, του ρεύματος, ακόμα και του ήλιου και του αέρα που αναπνέουμε.

Μαχόμαστε για να αποτρέψουμε την εξαθλίωση του λαού, την κοινωνική χρεοκοπία και τη «νέα κατοχή», στις οποίες μας οδηγούν η νέα δανειακή σύμβαση, τα νέα μνημόνια, τα "Σύμφωνα Σταθερότητας", τα "Σύμφωνα για το ευρώ", η πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ, οι τράπεζες, το κεφάλαιο…

Μαχόμαστε με σκοπό οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης να τσακίσουμε τη μαύρη συμμαχία  που επιχειρεί να καταργήσει εργατικές κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, ώστε να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε τη δική μας διεθνιστική ενότητα.

Μαχόμαστε για την κοινωνία της χειραφέτησης, της ισότητας και της δημοκρατίας, που έχει ως κινητήρια δύναμη τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα κέρδη

Χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στον όλεθρο…

 Υπάρχουν κάποια δεδομένα που αφήνουν χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στον όλεθρο… Η γενικευμένη δυσαρέσκεια συναντάται με τον ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο και παράγεται σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα, όπως η απαξίωση του δικομματικού σκηνικού, η τεράστια συμμετοχή στην απεργία και την πορεία κατά του «πολυνομοσχεδίου» και η πτώση Παπανδρέου με την «εισβολή» του απλού κόσμου στους χώρους των παρελάσεων.

Αυτό όμως που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία είναι η επάνοδος της πολιτικής στον ανοικτό χώρο, η κατάληψη του δημοσίου χώρου από την πολιτική, μέσω των πολυαρίθμων επιτροπών γειτονιών, επιτροπών αλληλεγγύης, ανάπτυξης κινημάτων «δεν πληρώνω» και ασφαλώς το πρόταγμα της συμμετοχικής δημοκρατίας  και της λήψης των αποφάσεων αμεσοδημοκρατικά με την διαμεσολάβηση να δίνει τη θέση της στη σύνθεση.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν την πολιτική ελκυστική παρά τα τραύματα που της προκάλεσαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι συνδικαλιστικές νευρώσεις, οι πολιτικές σκοπιμότητες και εν γένει η λεηλάτηση του συλλογικού.

Κάνει εν κατακλείδι την εμφάνιση της η λογική των κοινωνικών κινημάτων. Πρωτοβάθμια σωματεία εκτός θεσμικών οργάνων, κινηματικές πρωτοβουλίες έκφρασης της κοινωνίας σε αντίθεση με τον κατεστημένο κομματικό λόγο, μια κοινωνία που ψηλαφεί και άλλες δυνατότητες. Έχουμε καταλήψεις πάρκων ώστε να μείνουν πάρκα, έχουμε διαμόρφωση χώρων προς μετατροπή τους σε ελεύθερους χώρους, έχουμε αξιοθαύμαστες αντιστάσεις σε εργοστάσια, έχουμε αύξηση των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης, έχουμε ρήγματα στην ελαύνουσα πολιτική ορθότητα, αυτή τη σύγχρονη φοβέρα που μας καταπίνει, αυτή τη μέδουσα που μας παγώνει.

Στρατηγική του μαύρου μετώπου των αστικών κομμάτων…

Πριν λίγους μήνες  ο ΓΑΠ, και οι «εταίροι μας», μας εξευτέλιζαν καθημερινά για το «πρόβλημα Ελλάδα». Πολύ γρήγορα στους τεμπέληδες  Έλληνες προστέθηκαν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, πρόσφατα και οι Ιταλοί ενώ σειρά έχουν οι Ισπανοί και οι Γάλλοι! Η δικιά τους κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί.

Και ενώ έχουμε χάσει το 30%-40% του εισοδήματός μας, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ετοιμάζει:

Νέες απολύσεις με τη μορφή της εφεδρείας στο Δημόσιο. Μέχρι το 2015 ο στόχος είναι για άλλους 150.000 δημόσιους υπαλλήλους. Και βέβαια και εκπαιδευτικούς! Παράπλευρα για να εξοικονομήσουν τόσους καθηγητές, θα αυξηθεί το ωράριο μας, ώστε να προκύψει το απαραίτητο «πλεονάζον» προσωπικό.

Περαιτέρω μείωση στο μισθό μας. Είτε με αυξήσεις στις εισφορές για τα ταμεία που καταρρέουν. Είτε με επιπλέον χαράτσια και φόρους. Είτε με ολοκληρωτική διαγραφή σε ότι έχει απομείνει από τα «δώρα». Ο εκπαιδευτικός των 600-700 ευρώ είναι ήδη εδώ με μπόλικη αξιολόγηση μάλιστα όπως προβλέπει και το νέο μισθολόγιο-βαθμολόγιο.

Θα συνεχίσουν οι συγχωνεύσεις και τα λουκέτα σε σχολεία. Το στοίβαγμα μαθητών μέσα στις τάξεις. Η οικονομική ασφυξία των σχολείων. Και σ’ αυτό το πλαίσιο εγκατάλειψης θα προωθείται καθημερινά το σχολείο της αποσπασματικής γνώσης, της αγοράς και του αυταρχισμού.

Ποιος είναι ο στόχος τους, τι θέλουμε εμείς …

Στόχος: η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των αγορών – να βγουν κερδισμένοι μέσα από την κρίση. Κοντά σε αυτούς και οι καρχαρίες της εγχώριας αστικής τάξης, Βιομήχανοι, Επιχειρηματίες, Μεγαλέμποροι, Μεγαλοεισοδηματίες που τόσα χρόνια έψαχναν την ευκαιρία να ξεθεμελιώσουν εργατικές κατακτήσεις αιώνων.

Ας το πούμε ξεκάθαρα. Αν δεν αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα, αν δεν ανατραπούν άμεσα, τότε η ύφεση η οποία έχει επιβληθεί από την τρόικα και την κυβέρνηση θα μας βυθίσει ως μισθωτούς σε μια πολυετή περίοδο μαρασμού. Δηλαδή σε μια εις το διηνεκές αιματηρή περίοδο ανέχειας και καθημαγμένης ζωής. Μια περίοδο με βαριά κοινωνικά κατάγματα.

Βασικό στοιχείο στο χώρο που ζούμε , η συσπείρωση γύρω από το σωματείο , από τον σύλλογο , κριτήριο , η δημοκρατία , η αυτοοργάνωση , η υπεράσπιση στην πράξη του συλλογικού απέναντι στο ατομικό. Της αλληλεγγύης απέναντι στον ανταγωνισμό. Μιας κοινωνίας των κοινωνικών αγαθών απέναντι στην ατομική ιδιοκτησία. Της χειραφέτησης απέναντι στην υποταγή. Της ισότητας απέναντι στις κάθε είδους διακρίσεις. Της ελευθερίας απέναντι στην καταπίεση.

Όπου η κινητήρια δύναμη της δεν θα είναι το κέρδος αλλά η παραγωγή πολιτισμού. Όπου ο άνθρωπος από καταναλωτής γίνεται παραγωγός, ξαναβρίσκοντας τη χαμένη φύση του μέσα στον πολιτισμό.

Μια κοινωνία που θα διοικείται με συνελεύσεις, με αιρετότητα, ανακλητότητα και εναλλαγή των ευθυνών.

Που θα διδάσκει και θα προωθεί την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη.

Αυτό σημαίνει σωματεία δεν θα είναι γρανάζι της εξουσίας ούτε θα έχουν εξαρτήσεις από αυτήν, δεν θα είναι φορείς μεταφοράς κομματικών αποφάσεων, και δεν θα υπόκειται σε κομματική χειραγώγηση.

Με βάση τα παραπάνω είμαστε ενάντια στον αστικοποιημένο , κομματικό συνδικαλισμό που εκφράζεται κατά κύριο λόγο από την ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ.

Εκεί που οι άλλοι καταστρέφουν , εμείς δημιουργούμε...

Η αστική τάξη στην Ελλάδα, όπως έδειξαν και τα πρόσφατα γεγονότα, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να διακινδυνεύσει τις στρατηγικές της επιλογές στο όνομα της "δημοκρατικής νομιμότητας". Ένα είναι το ζητούμενο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ: Να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή και συνοχή του πολιτικού συστήματος για να εξασφαλίσει την κοινωνική απάθεια και ακινησία απέναντι στην τελική επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα, τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις, τις λαϊκές ελευθερίες.

Εκεί που οι άλλοι καταστρέφουν , εμείς δημιουργούμε. Εκεί που τα υπουργεία κλείνουν σχολεία,  καταργουν σχολικές βιβλιοθήκες , διδάσκουν και προωθούν τον πολιτισμό της υποκουλτούρας, εμείς φτιάχνουμε τις δικές μας βιβλιοθήκες, φτιάχνουμε με τους μαθητές, τους γονείς τα δικά μας θεατρικά , τον δικό μας κινηματογράφο και την δική μας μουσική, κάνουμε τα δικά μας μαθήματα αλληλεγγύης

Εκεί που οι άλλοι χωρίζουν, εμείς εδώ ενωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, ανατρέπουμε.

Προασπίζονται τον συνάδελφο που τον θέλουν στην εφεδρεία , που του κόβουν το ρεύμα , που του παίρνουν το σπίτι γιατί δεν έχει να πληρώσει το δάνειο, που χάνει την οργανική του θέση, που κάνει ανταρσία στον διευθυντή του......

Εκεί που οι άλλοι μας λένε υποταχτείτε εμείς λέμε ότι Υπάρχει ΑΛΛΟΣ δρόμος!

Το δικό μας σχέδιο σωτηρίας βρίσκεται και αναπνέει στους δρόμους, στην απεργία, στις καταλήψεις, στις Γενικές συνελεύσεις, στην λαϊκή ενεργοποίηση μέσα από παλιές και νέες συλλογικές μορφές, στην επιβολή της λαϊκής θέλησης απέναντι στην καταστολή των ΜΑΤ, των ΜΜΕ, των γραφειοκρατιών συναίνεσης και υποταγής, των αστικών επιτελείων.

 Στάση πληρωμών, άρνηση, μη αναγνώριση και διαγραφή του ληστρικού χρέους.Ρήξη, ανυπακοή στους νόμους της Ε.Ε. Πέρασμα στο δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν. Αποκλειστικά δημόσια παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Ανατροπή όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων Ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου, με φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, αύξηση μισθών, μείωση χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους, αύξηση δαπανών για υγεία και παιδεία, κατάργηση ληστρικών δανείων, φόρων, τελών και χαρατσιών κάθε είδους. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών, δήμευση της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας. Ανασχεδιασμός της παραγωγικής διάρθρωσης και του προσανατολισμού της οικονομίας με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, με εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και στους τρεις τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, υπηρεσίες) και επιβολή εργατικού ελέγχου με προοπτική την κοινωνικοποίηση τους. Αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους. Εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση.

 Σ' αυτό τον αγώνα δε θα  είμαστε μόνοι μας.

Το οικοδόμημα της ευρωζώνης τρίζει και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ακόμα και στις χώρες του «σταθερού» βορρά δείχνουν το πιο απεχθές τους πρόσωπο, υπονομεύοντας ή ανατρέποντας πλήρως εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα.

 Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης είναι υποχρεωμένοι να τσακίσουν τη μαύρη συμμαχία της ευρωπαϊκής αστικής τάξης για να μπορέσουν να οικοδομήσουν τη δική τους διεθνιστική ενότητα. Αυτός ο δρόμος δεν είναι απλά εφικτός, είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης για τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά και ο μόνος δρόμος για μια προοπτική αξιοβίωτης ζωής.

Θα μας πουν ότι ονειρευόμαστε, αλλά οι πραγματικοί ονειροπόλοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν αναμφίβολα να μείνουν όπως είναι, απλά με μερικές διακοσμητικές αλλαγές. Δεν ονειρευόμαστε, είμαστε το ξύπνημα από το όνειρο που γίνεται εφιάλτης.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ – ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Να οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο…

Να οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο. Από την αριστερά, μέχρι ανθρώπους που είχαν πιστέψει στα δύο μεγάλα κόμματα στο παρελθόν. Για να ανατραπεί αυτό το έκτακτο καθεστώς – η νέα χούντα. Για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, των εργασιακών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην μόνιμη και αξιοπρεπή δουλειά και την μόρφωση, για την απόκρουση των μνημονίων. Με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Να σταματήσουμε να πληρώνουμε το χρέος στους δανειστές με οποιοδήποτε κόστος (έξοδος από ευρώ-Ε.Ε.), να παρθούν όλα τα βάρβαρα μέτρα πίσω, να διώξουμε τρόικα και επιτρόπους. Να πρωτοστατήσει η αριστερά σε μια τέτοια κίνηση. Αν οι αστοί απαντούν με κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, αν κλιμακώνουν τη σύγκρουση θέτοντας ευθέως το ερώτημα ευρώ ή χρεοκοπία, τότε η απάντησή μας πρέπει να είναι αντίστοιχης έντασης: Κανένας μόνος του. Ή αυτοί ή εμείς.

Όσο το εργατικό κίνημα γίνεται ουρά των ενδοαστικών αντιθέσεων και των μικροαστικών ιδεολογημάτων, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητες του να συγκροτήσει ανεξάρτητη ταξική πολιτική πρόταση η οποία είναι και προϋπόθεση για οποιαδήποτε αλλαγή… Μόνη μας ελπίδα είναι να τους κάνουμε το βίο αβίωτο, να τους διώξουμε το συντομότερο. Αυτά όλα τα έλαβε, αυθορμήτως, σοβαρά υπόψη του το κίνημα των πλατειών και διατύπωσε το θεμελιώδες

«Να φύγουν όλοι, τρόικα κυβέρνηση και ΔΝΤ. Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε, ανατρέπουμε.»