Να κάνουμε την πόλη μας την γειτονιά μας μια ανοιχτή αγκαλιά

«Αφήστε το καταπιεσμένο συναίσθημα  σε μια κοινωνία ψυχοφθόρου ανταγωνισμού ελεύθερο». Να κάνουμε την πόλη μας την γειτονιά μας μια ανοιχτή αγκαλιά, μια πόλη έρωτα, αγάπης, χαμόγελου. Φυσικά όλα αυτά θα είναι ένας άθλιος ρομαντισμός , εάν δεν έχει αυτή την δυνατότητα ο καθένας μας η καθεμιά. Εάν ο άνεργος , ο φτωχός, ο διαφορετικός, ο αποκλεισμένος, ο πρόσφυγας, ο νέος νέα, μέσα στην καθημερινότητα των προβλημάτων τους , είναι μονοί χωρίς κάποιος να τους απλώνει το χέρι. Πολιτικά αυτό σημαίνει κοινωνικό κράτος, άλλα και αυτό δεν αρκεί. Δεν αρκεί πολιτικά να βελτιώνεται μια κατάσταση, χρειάζεται προσπάθεια βελτίωσης του ίδιου του ανθρώπου- πολίτη. Αυτό εμείς στην δίκη μας αριστερά νιώθουμε χρέος. Για αυτό θέλουμε να ξεχωρίζουμε με τις ιδέες μας άλλα και με τις πράξεις μας, από ένα σάπιο κοινωνικό σύστημα, που μας κάνει μονάδες , εξαρτημένα μηχανικά υποκείμενα με αντικειμενικοποιημένες, απρόσωπες και άχρωμες σχέσεις μεταξύ μας. Μεταξύ της ψήφου και ενός χρωματιστού ζωγραφισμένου ψηφοδελτίου προτιμώ το δεύτερο. Άκυρο θα μου πεις, μα αυτό κάνουμε, χρησιμοποιούμε το μέσο για να πετύχουμε τον σκοπό μας. Δεν γινόμαστε το μέσο, το εργαλείο που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος.   Γιατί ξέρουμε καλά αυτό που είπε η Ρόζα « το μέσο που θα χρησιμοποιήσεις , καθορίζει και τι είδους κοινωνία θέλεις να φτιάξεις» . Ο καπιταλισμός μπορεί να πάει στα σκουπίδια της ιστορίας, αρκεί να έχουμε συνειδητοποιήσει, τι έχουμε χάσει, και από την καταστροφή κάθε είδους ζωής,  να πάμε σε μια κοινωνία που να δημιουργεί ζωή. Έτσι η ζωοφόρος ποίηση δεν θα ξεχωρίζει από την πολιτική!