Στοχευμένη απόλυση της Σύλβιας Κοιλάκου

Απο βαθυ κόκκινο

Γράφει ο kokkiniotis

Τα αφεντικά ξεσαλώνουν, αλλά δεν θα τους περάσει!

Την Παρασκευή 21 Δεκέμβρη, κλείνοντας για τις γιορτές, η διοίκηση της εταιρίας
C&M έκανε ένα «χριστουγεννιάτικο δώρο» στη γνωστή συνδικαλίστρια μηχανικό Σύλβια Κοιλάκου: Της ανακοίνωσε την απόλυσή της…

Η Σύλβια Κοιλάκου, για χρόνια πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) και μέχρι πρόσφατα μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), είναι γνωστή για την αγωνιστικότητα και την συνδικαλιστική της δράση. Εύλογα λοιπόν, η απάντηση του εργατικού κινήματος θα είναι δυναμική και αποτελεσματική.

Πέρα από το ασυλλόγιστο της εργοδοτικής αυτής ενέργειας, αξίζει να σταθούμε για λίγο στην εργοδοτική στρατηγική, ενιαία σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.

«Η κρίση είναι ευκαιρία»…

Ευκαιρία για μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ευκαιρία για μειώσεις μισθών. Για απολύσεις, περικοπές ωραρίων και προσωπικού, παραγραφή των εργασιακών κεκτημένων. Ευκαιρία για αύξηση των κερδών τους!

Η συνταγή είναι κλασική: ‘ανακύκλωση’ του προσωπικού με πρόσληψη νέων  εργαζομένων με κατώτερους μισθούς. Το σύγχρονο ‘εργοδοτικό όραμα’ για τις τεχνικές εταιρίες είναι, με την ευκαιρία της κρίσης, να  φέρνουν σε πέρας  τα έργα με το λιγότερο δυνατό προσωπικό, πλήρως εντατικοποιημένο και υποταγμένο, με μικρότερους μισθούς προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Τα αφεντικά, στο φόντο των μνημονίων και της καπιταλιστικής κρίσης ξεσαλώνουν, ‘κάνουν πάρτι’ κυριολεκτικά. Το κεφάλαιο, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο εφορμά στα εργατικά δικαιώματα.

Πρέπει όμως πρώτα να απονευρώσουν το εργατικό κίνημα από τα πρωτοπόρα στοιχεία του, κι αυτό με στόχο διπλό:

-Να ‘φοβίσουν’ τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

-Να αποδυναμώσουν την εργατική απάντηση σε κάθε έναν χώρο δουλειάς, έτσι ώστε να μείνει ελεύθερο το πεδίο να ξεδιπλώσουν την αντεργατική τους επίθεση.

Έτσι μόνον μπορεί να εξηγηθεί, πώς μια εταιρία που δεν έχει κανένα εργασιακό λόγο να απομακρύνει τη συγκεκριμένη εργαζόμενη, μια εταιρία που έχει τόσες μεγάλες δουλειές ανοιχτές και κερδοφορεί μεσούσης της κρίσης, παίρνει τέτοιο ρίσκο και μάλιστα παράνομα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη απόλυση παίρνει ένα χαρακτήρα πολιτικό.

Το ίδιο βέβαια ισχύει όπου στοχοποιούνται εργαζόμενοι με πρωτοπόρο ρόλο στις εργασιακές διεκδικήσεις.

«Ευγενής φιλοδοξία» των εργοδοτών είναι τέτοιες στοχευμένες απολύσεις –ευθείες βολές κατά της οργανωμένης συνδικαλιστικής δράσης και των πρωτοπόρων σωματείων που έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους στο προσκήνιο, να λειτουργήσουν παραδειγματικά προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να τρομοκρατήσουν εξασφαλίζοντας ότι δεν θα υπάρξει καμία αντίδραση. Έχοντας ‘ξεμπερδέψει’ με τα σωματεία στο χώρο τους, φιλοδοξούν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και εύκολα στα σχέδιά τους.

Όμως δεν θα τους περάσει.

Ο κόσμος της εργασίας, ενωμένος απαντάει πάντα σ’ αυτές τις προκλήσεις. Έτσι θα γίνει και σ’ αυτήν την περίπτωση. Ενιαία η αντεργατική επίθεση, ενιαία και ηχηρή η εργατική απάντηση.

Η αποτροπή της επαπειλούμενης ‘έκλειψης’ των πρωτοπόρων αγωνιστών από τους χώρους δουλειάς, που καθώς φαίνεται είναι άμεσος εργοδοτικός στόχος, πρέπει ν’ αποτελέσει πεδίο συντονισμένου αγώνα όλων των ταξικών δυνάμεων, όλου του μαχόμενου εργατικού κινήματος.

Οι εργοδότες της C&M, ‘μάχαιραν έδωσαν, μάχαιραν θα λάβουν’.

Το σίγουρο είναι ότι η Σύλβια Κοιλάκου θα ξαναγυρίσει στη δουλειά της…