Χρυσή η Χαμένη ευκαιρία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Χρυσή η Χαμένη ευκαιρία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Του ΑΚΗ ΚΑΤΣΟΥΛΑ

Για χρυσή ευκαιρία  «για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως και για όλα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, συνιστούν οι τωρινές ευρωεκλογές» γράφει σήμερα ο αγαπητός  Γιώργος Δελαστικ.

Αντίθετα μάλλον πρόκειται για «χαμένη ευκαιρία», ειδικά για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους αγωνιστές που την ακολουθούν, που ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων  σε όλο το προηγούμενο διάστημα,  ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές της Κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ.

Γράφει ο Γ.Δ «…Εμείς φυσικά και θέλουμε να φύγει η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως από μόνο του δεν λύνει πώς θα ενισχυθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Απαιτείται η αποφασιστική μάχη όλων μας για να ψηφιστούν οι συνδυασμοί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρώτα απ' όλα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές την ερχόμενη Κυριακή και κατόπιν να αξιοποιήσουμε αυτή την αναμενόμενη επιτυχία μας, για να δώσουμε από πολύ καλύτερη θέση τη «μητέρα των μαχών» στις ευρωεκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής…».

Πολύ σωστά θα λέγαμε… πρώτο καθήκον του κόσμου της εργασίας είναι να τσακιστεί η συγκυβέρνηση Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ. Αλλά το θέμα είναι πως;

Ένα από τα βασικά ζητήματα, που απασχολούν τον κόσμο της εργασίας, είναι τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει, ώστε ύστερα από απανωτές ήττες, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι να ξεσηκωθούν, να πετύχουν νίκη η νίκες, που θα επαναφέρουν, το χαμένο ηθικό στις τάξεις των πρωτοπόρων αγωνιστών, αλλά και στο ίδιο το λαϊκό κίνημα.

Αυτό έχει τεράστια σημασία, γιατί σε συνθήκες, ολοκληρωτικού πολέμου, των δυνάμεων του κεφαλαίου, απέναντι στην εργασία -και μάλιστα όταν η τελευταία «κινδυνεύει με διάλυση και καταστροφή», χάνοντας ότι αστική κατάκτηση είχε πετύχει με σκληρούς αγώνες, στους δύο τελευταίους αιώνες - πρέπει να δώσει «άμεση και σκληρή απάντηση τώρα».

Απαντά σε αυτά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Δυστυχώς όχι

Η κοινοβουλευτική αριστερά ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, δεν μπορεί να μετασχηματίσει την ελπίδα σε οργανωμένη δράση για εξέγερση και ανατροπή…

Είτε γιατί « δεν θέλουν και δεν μπορούν» - ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ

Είτε γιατί «  θέλουν και δεν μπορούν» -ΚΚΕ

Για αυτούς « που θέλουν και μπορούν», φτιάχνονται  συμπληγάδες, στην όποια αγωνιστική συνεννόηση… και όταν και όποτε καταφέρουν να τις ξεπερνούν (ΑΝΤΑΡΣΥΑ- ΑΝΤΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ κ.α) είτε έχουν αργήσει τραγικά, είτε υπαναχωρούν, είτε καταφεύγουν στο επαναστατικό βερμπαλισμό - σεχταρισμό, στην υποτίμηση των δυνάμεων της εργασίας, είτε ανάποδα στην υπερεκτίμηση των δυνάμεων της εργασίας, στον ατομικό ηρωισμό, με πλαίσια και  προγράμματα, δήθεν «σκληρού πυρήνα», «μονολιθικότητας». Για παράδειγμα αντί να δυναμώνουν την πάλη, απέναντι στην Κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ, δημιουργώντας τους όρους και τις συνθήκες, μαζικοποίησης των αγώνων, προβάλουν «μηχανιστικά» αιτήματα «άμεσης εξόδου από την Ε.Ε. και το ευρώ» στέλνοντας στην γωνία, όσους στην σημερινή φάση «συνειδητοποίησης» αρκούνται, στο «καμία θυσία για το ευρώ» είτε απλά αποδέχονται «την πάλη απέναντι στην Ε.Ε.» και τους μηχανισμούς της. Τεράστιο σεχταριστικό αντιδιαλεχτικο λάθος, σχεδόν επαναστατικός τυχοδιωκτισμός, που δεν επιτρέπει την πολιτική ζύμωση και την πολιτική συνεννόηση, ανάμεσα σε αγωνιστές της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, αριστεράς και άλλων δυνάμεων, περάν της αριστεράς, που παλεύουν για την επαναστατική ανατροπή, με το δικό τους «λάθος».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπόρεσε να περπατήσει πέρα από τον εαυτό της. Δεν έδωσε απάντηση στο ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών, στο ζήτημα της «ανοχής» απέναντι σε μια προοδευτική κυβέρνηση που ο κόσμος της εργασίας έχει ανάγκη σαν λύση απέναντι στο γεγονός ότι  οι «κόκκινες γραμμές» έχουν ξεπεραστεί ήδη… 1.500.000 άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι, 6.000 αυτοκτονίες… Ένας λαός που οδηγήθηκε, με τις εντολές «Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Κυβέρνησης , Κεφαλαίου» στην ανθρωπιστική καταστροφή…

Δεν μπορούμε να λέμε στους εργαζόμενους (όπως το ΚΚΕ) κάντε υπομονή, ούτε μπορούμε να περιμένουμε άλλο να προστεθούν και «άλλοι» σε αυτόν τον κατάλογο… Ούτε φυσικά περιμένετε να «ωριμάσουν» οι συνθήκες για  η να «ωριμάσει» ο υποκειμενικός παράγοντας «δηλαδή» το κόμμα μας!!!

Δεν μπορείς να αποφεύγεις τα αγωνιώδη ερωτήματα, των μαζών, για την «αριστερή», «προοδευτική» η «εργατική κυβέρνηση» και να μην δείχνεις «ανοχή» σε όσους υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αφού κανένας δεν έχει λυμένο το θέμα της «μετάβασης», άσχετα των προγραμμάτων. Βέβαια βασική προϋπόθεση, το «έλασσον» της «ανοχής», είναι η κοινή πάλη μέσα στην εργασία, με άξονα την ανατροπή των πολιτικών του κεφαλαίου.

Στην βάση αυτή και με την εμπειρία του ΕΑΜ, στα δύσκολά και ανάλογα χρόνια της κατοχής, πρέπει να φτιάχνεις, παντού πλαίσια «αγωνιστικής συνεννόησης» με το ελάχιστο της πάλης και της ανατροπής απέναντι στις πολιτικές Κυβέρνησης, Δ.Ν.Τ. Ε.Ε . Ειδικά στους μαζικούς χώρους.

Μόνο έτσι «η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, μπορούν να ξεσηκωθούν, να πετύχουν νίκη η νίκες, που θα επαναφέρουν, το χαμένο ηθικό στις τάξεις των πρωτοπόρων αγωνιστών, αλλά και στο ίδιο το λαϊκό κίνημα.

Είναι ορισμένες στιγμές που κανείς έχει την αίσθηση πως η ιστορία τρέχει λίγο πιο γρήγορα από συνήθως. Σε αυτές τις ιστορικές στιγμές οι ευρύτερες μεταβολές και οι διεργασίες που εξελίσσονται έχουν τη δυναμική να καθορίζουν την αίσθηση ότι αλλάζουν γύρω μας μερικά από τα πιο σημαντικά και  κυρίαρχα ιστορικό-πολιτικά  δεδομένα. Η πυκνότητα και η ποιότητα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα δίνει την αίσθηση της ραγδαίας ιστορικής μεταβολής και συνάμα πολιτικής μετάβασης. Τεράστια η πρόκληση για το κομμουνιστικό κίνημα, τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και πράξης που δεν έχει την πολυτέλεια να αναλύσει τα γεγονότα σε δεύτερο χρόνο, αφού είναι ήδη φορέας της ιστορίας με καταλυτικό μάλιστα ιστορικό ρόλο.

Φτάσαμε στο έσχατο σημείο ανικανότητας την ώρα πανελλαδικής απεργίας να μην υπάρχει συντονισμός και ενημέρωση για την δική των αγωνιστών της χαλυβουργίας ώστε η πορεία να καταλήξει στα δικαστήρια!!!

Όσο Γ.Δ. δεν καταφέρουμε να απαντήσουμε στα παραπάνω, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι και αυτή μια ψήφος ανοχής, χωρίς « Οι πρωτοφανείς δυνατότητές της…» να γίνονται υλοποιήσιμες…