«Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης» και ο Κουίσλιγκ

«Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης» και ο Κουίσλιγκ

Τις τελευταίες μέρες πολλαπλασιάζονται τα δημοσιεύματα, του Γερμανικού τύπου που παρομοιάζουν την Ελλάδα με την « Δημοκρατία της Βαϊμάρης», που οδήγησε στον Φασισμό. Οφείλουμε να τους ενημερώσουμε (τα Γερμανικα ΜΜΕ)ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει εάν βρισκόταν ο Έλληνας Κουίσλιγκ (Πρόκειται για τον Vidkun Quisling, Νορβηγό πολιτικό, ο οποίος κάλεσε τον Χίτλερ να καταλάβει τη χώρα του). Και δυστυχώς φαίνεται ότι αυτοί που κυβερνούν στην Γερμανία δεν έβαλαν μυαλό και τον ψάχνουν. Μόνο που εδώ είναι Βαλκάνια…

Περισσότερα για την «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» και τον Κουίσλιγκ

ΠΗΓΗ:

TVXS.GR

Η λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου  βρίσκει την Αυτοκρατορική Γερμανία με το μέρος των ηττημένων.  Τη θέση της μοναρχίας παίρνει το Δημοκρατικό πολίτευμα. Την πορεία αυτού, από τη γέννησή έως την πτώση του, περιγράφει ο Γερμανός Πανεπιστημιακός Χάινριχ Βίνκλελ στο βιβλίο του με τίτλο "Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης-Η ανάπηρη Δημοκρατία" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.  

Το πολίτευμα αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα των σοσιαλδημοκρατών, των κεντρώων και των φιλελεύθερων, αναφέρει ο συγγραφέας. Στη συνέχεια όμως δέχεται επίθεση από ακραίες δυνάμεις των ναζιστών, των εθνικιστών αλλά και των κομμουνιστών. Παράλληλα αναλαμβάνει να διαχειριστεί την οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει στη Γερμανία, η οποία τελεί υπό ένα καθεστώς ταπεινωτικού ελέγχου από τους νικητές του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Γερμανία, σε αυτή την χρονική περίοδο, μετρά απώλειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό οφείλεται στα νέα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Α΄Παγκόσμιο (φλογοβόλα, δηλητηριώδη αέρια, τορπίλες από υποβρύχια, βομβαρδιστικά αεροπλάνα) . Ακολουθεί η υπογραφή της ανακωχής του πολέμου με τη Γερμανία να πορεύεται σε ένα νέο ιστορικό μονοπάτι.

Στα ανατολικά της χώρας, στη γραφική πόλη της Βαϊμάρης ο λαός συνέρχεται σε εθνοσυνέλευση προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο Σύνταγμα.

Ασυγκράτητοι οι εξεγερμένοι πολίτες και στρατιώτες εκφράζουν έντονα τον ενθουσιασμό τους. Στο συνέδριο συμμετέχουν εργατικά και στρατιωτικά συμβούλια. Απαιτούν την άμεση κοινωνικοποίηση όλων των κλάδων της βιομηχανίας, την ανάληψη της διοίκησης του στρατού από το κεντρικό σοβιέτ, την εκλογή των ανωτέρων από τους στρατιώτες, την αποστρατεία μονίμων στρατιωτικών, τη συγκρότηση πολιτοφυλακής. Επιπλέον αποφασίζουν να καταργήσουν όλους του διακριτούς βαθμούς. Η πράξη αυτή έχει συμβολικό χαρακτήρα κατά του μιλιταρισμού. Ταυτόχρονα «σβήνει» την αντίληψη περί «τυφλής υπακοής».

Βασιζόμενες στις διατάξεις του νέου Συντάγματος οι μετριοπαθείς δυνάμεις της εποχής (σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι και φιλελεύθεροι) επιχειρούν να αποδυναμώσουν το αυταρχικό κράτος. Η καθιέρωση του εκλεγμένου από το λαό Προέδρου λειτουργεί ως αντίπαλο δέος  απέναντι στο Ράιχστανγκ. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπεται ο κίνδυνος ενός κοινοβουλευτικού απολυταρχισμού.

Κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη γενική εκπαίδευση, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, όχι όμως το δικαίωμα της απεργίας.

«Το Σύνταγμα χάρισε στους Γερμανούς περισσότερη πολιτική ελευθερία, αλλά, σε περίπτωση που οι καιροί άλλαζαν προς το χειρότερο, δεν θα ήταν σε θέση να τους τη διασφαλίσει», σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να αποτυπώσουν το νέο Σύνταγμα δεν συμπεριλαμβάνουν σε αυτό διατάξεις – φραγμούς στην κατάλυσή του, υπό το φόβο ότι αυτές ισοδυναμούν με επιστροφή στο προηγούμενο αυταρχικό καθεστώς.

Στις σελίδες που ακολουθούν από εδώ και πέρα, ο Βίνκελ αφηγείται πώς ο  Αδόλφος Χίτλερ με επίμονη προπαγάνδα, τρόμο, μύθο, βία και αίμα, καταφέρνει να κερδίσει τόσο τη μεσαία όσο και τη μεγαλοαστική τάξη.

Η σημαία της αποδέσμευσης από τη συμφωνία των Βερσαλλιών, η οποία προβλέπει  εδαφικές παραχωρήσεις στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Πολωνία, διοίκηση εδαφών από τους νικητές, αποστρατικοποίηση περιοχών, κατάργηση της  υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, μείωση των επαγγελματιών στρατιωτών, απαγόρευση οπλικών συστημάτων, είναι σηκωμένη ψηλά.

Ο  Χάινριχ Βίνκελ συμπεραίνει ότι η ταπείνωση ενός έθνους έδωσε τότε φτερά στους εθνικοσοσιαλιστές. Αναφορικά με την ευγένεια της δημοκρατίας προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να φθάνει σε τέτοιο σημείο που να αφήνει ανοιχτή την πόρτα στους ίδιους τους δολοφόνους της.

ΠΗΓΗ:

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/10/blog-post_2250.html

Η λέξη κουίσλινγκ χρησιμοποιείται σε πολλές γλώσσες για να δηλώσει το δωσίλογο ή τον προδότη: “κυβέρνηση κουίσλινγκ”, “κουίσλινγκ πρωθυπουργός, πολιτικός κ.ά.”......
Πρόκειται για το επώνυμο, Vidkun Quisling, Νορβηγού πολιτικού, ο οποίος κάλεσε τον Χίτλερ να καταλάβει τη χώρα του “για το καλό της” και, βέβαια, ανέλαβε ο ίδιος την πρωθυπουργία, συνεργαζόμενος με τους Γερμανούς κατακτητές. Αναλυτικά για τη ζωή του μεταφέρω  από τη Βικιπαίδεια:
["Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ (Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling), (18 Ιουλίου 1887 – 24 Οκτωβρίου 1945) ήταν Νορβηγός αξιωματικός και πολιτικός φασιστικών πεποιθήσεων.
Ο Βίντκουν Κουίσλιγκ γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1887 στο Φίρεσνταλ (Fyresdal) της Νορβηγίας. Πατέρας του ήταν ο ιερέας Γιόν Λάουριτς (Jon Lauritz) και μητέρα του η Άννα Κουίσλιγκ (Anna Caroline Bang Quisling). Ο νεαρός Βίντκουν έδειξε κλίση στα μαθηματικά, αλλά και στα θρησκευτικά και τη μεταφυσική. Όμως, οι γονείς του τον προώθησαν σε στρατιωτική καριέρα, γι' αυτό και εγγράφηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Όσλο, από όπου αποφοίτησε με άριστα.
Το 1917 είχε ήδη πάρει το βαθμό του Λοχαγού, ενώ το 1921 προάχθηκε σε Ταγματάρχη. Ως στρατιωτικός είχε κύρια διπλωματικό καριέρα, αφού διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος αρχικά στην Αγία Πετρούπολη (1918-1919) και στη συνέχεια στο Ελσίνκι (1919-1921). Στη συνέχεια στάλθηκε, ως μέλος της αποστολής της Διεθνούς Επιτροπής κατάρτισης αναγλύφου, στη Ρωσία. Στην αποστολή αυτή γνώρισε και νυμφεύθηκε την Μαρία Πάσεκ. Ύστερα ακολούθησε τον ερευνητή, ανθρωπιστή και ερευνητή Φρίτγιοφ Νάνσεν (Fridtjof Nansen) στις ανθρωπιστικές του αποστολές στη Ρωσία και στην Αρμενία (1922-1925)

Αφήνοντας τη στρατιωτική καριέρα, εντάχθηκε στο Νορβηγικό Αγροτικό Κόμμα και τη διετία 1931-1933 διετέλεσε Υπουργός Άμυνας. Το 1933 αποχώρησε από το Αγροτικό Κόμμα για να ενταχθεί στη φασιστικό Nasjonal Samling (Κόμμα Εθνικής Ενότητας), του οποίου υπήρξε ο εμπνευστής και συνιδρυτής. Η παραμονή του στην ΕΣΣΔ τον είχε πείσει, όπως έγραψε ο ίδιος, ότι "ο μπολσεβικισμός είναι ένα πολιτικό σύστημα που πρέπει να φοβόμαστε".
Όταν άρχισε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Κουίσλιγκ τάχθηκε με το μέρος των Ναζιστών. Συνάντησε τον Χίτλερ το 1939 στο Βερολίνο και συζήτησε μαζί του σχετικά με τα μεγάλα οφέλη που θα είχε το Ράιχ, αν καταλάμβανε τη Νορβηγία.
Κατά την εκστρατεία των Ναζιστικών στρατευμάτων στη Νορβηγία, τον Απρίλιο του 1940, υποστήριξε την εισβολή τους και, ως ανταμοιβή, διορίστηκε πρωθυπουργός στην κατεχόμενη Νορβηγία, από τον Φεβρουάριο του 1942 μέχρι τα τέλη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όσο η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ ήταν εξόριστη στο Λονδίνο. Ως πρωθυπουργός δεν ήταν καθόλου αγαπητός στους Νορβηγούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν προδότη και συνεργάτη των δυνάμεων Κατοχής στη χώρα τους. Με το τέλος του πολέμου και την επάνοδο της νόμιμης Κυβέρνησης, ο Κουίσλιγκ συνελήφθη και δικάστηκε για εσχάτη προδοσία.
Εκτελέστηκε από απόσπασμα στις 24 Οκτωβρίου 1945"].