ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ «Ο εκβιασμός, ο φόβος, η καταστολή, τα δικά σας όπλα. Η κάθαρση και η απόδοση δικαιοσύνης τα δικά μας όπλα».

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ «Ο εκβιασμός, ο φόβος, η καταστολή, τα δικά σας όπλα. Η κάθαρση και η απόδοση δικαιοσύνης τα δικά μας όπλα».

Σχόλιο: Πάντα μας άρεσε η Σοφία Σακοράφα, άλλα η σημερινή τοποθέτηση της στην βουλή ίσως ήταν η καλύτερη στιγμή της, και ίσως το «μανιφέστο» που διάβασε μπορεί να κάνει πολλούς να βγάζουν «σπυράκια»… δεν πειράζει … περαστικά τους…

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και τρία χρόνια άλλοτε με τις ομιλίες μου εντός Βουλής και άλλοτε εκτός, άλλοτε με συνεντεύξεις ή αρθρογραφία, έχω διεξοδικά και τεκμηριωμένα τοποθετηθεί γι’ αυτή τη βαρβαρότητα, αυτή την ανωμαλία, πολιτική, θεσμική, οικονομική και κοινωνική που επιβάλλεται στην πατρίδα και  το λαό μας.

Σε όλη αυτή την πορεία των τριών χρόνων η προσέγγισή μου ήταν άκρως πολιτική, ακόμη και όταν εισήγαγα σκληρές εκφράσεις στο δημόσιο βίο, όπως η φράση «κατοχική Βουλή», έκφραση που σήμερα μαζί με την «κατοχική Κυβέρνηση» αποτελούν λογικά συμπεράσματα του λαού μας. Εκφράσεις όπως γκαουλάιτερ» για την ξένη επιτροπεία που έχει επιβληθεί στην πατρίδα μας και που αποδεικνύει τη μετατροπή της σε νεοαποικία και άρα το περιορισμένο της κυριαρχίας της δεν ακούγονται μόνο από στόματα αριστερών ή με τη συναισθηματική φόρτιση που γεννά μια διαδήλωση που χτυπιέται βίαια και ανελέητα, αλλά ακούγονται και γράφονται από έγκριτα χείλη ή από έγκριτο ευρωπαϊκό Τύπο.

Ήδη, όχι ένας επαναστάτης ή ένας επαναστατημένος ή ένας αντεξουσιαστής, αλλά η Γαλλίδα Υπουργός Πολιτισμού χαρακτήρισε τραγωδία αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ. Μια τραγωδία που ξεκίνησε από το πρώτο μνημόνιο και εξελίσσεται με πολλές κορυφώσεις, με το μεσοπρόθεσμο, με τα διάφορα πολυνομοσχέδια, με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» τούτης της Κυβέρνησης της κοινωνικής μειοψηφίας.

Αυτή είναι η μία όψη της τραγωδίας, η θεσμική, η πολιτική. Η άλλη όψη, η οποία αποτελεί και ευθεία συνέπεια της πολιτικής σας, είναι αυτή που εξελίσσεται στην κοινωνία. Ψελλίζοντας πολιτικές ανοησίες, οι οποίες με τη βοήθεια και τη συνεργασία των διαπλεκόμενων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης παίρνουν τη μορφή επικίνδυνης και φασίζουσας λογικής, αυτής του κοινωνικού αυτοματισμού, προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τον κηρυγμένο πόλεμο εναντίον του δημοσίου με πρόσχημα τον αδικημένο ιδιωτικό τομέα. Χυδαία λογική με την απόλυτη χυδαιότητα που μπορεί να έχει μια Κυβέρνηση που βάζει τους κάτω να τσακώνονται, ώστε οι νοσηρές κορυφές, οι τράπεζες και το παρασιτικό ή μη κεφάλαιο, να μένουν ανέγγιχτα, να εξακολουθούν να συσσωρεύουν πλούτη μέσα στην κρίση, να εισπράττουν το κέρδος πατώντας επί πτωμάτων.

Προσπαθείτε, ψελλίζοντας πολιτικές ανοησίες, που και πάλι με την αγαστή συνεργασία των εργολάβων μεγαλοκαναλαρχών αποκτούν την προσχηματική βαρβαρότητα μιας Κυβέρνησης που θέλει δήθεν να κάνει μεταρρυθμίσεις και έλεγχο των δημοσιονομικών δαπανών. Χυδαία πρακτική με την απόλυτη χυδαιότητα που μπορεί να έχει μια Κυβέρνηση που χτυπά τους πάντες, σήμερα τη Δημοτική Αστυνομία, τους σχολικούς φύλακες και την τεχνική εκπαίδευση, χθες την ΕΡΤ, τους εργαζόμενους στη ΒΙΟΜΕ, τον εμπορικό κόσμο, ενώ τους πολιτικούς της φίλους και το οικονομικό λόμπι τους αφήνει προνομιακά και τελικά ξεδιάντροπα ασύδοτους.

Προσπαθείτε, ψελλίζοντας πολιτικές ανοησίες με τη γνωστή στήριξη των ΜΜΕ, να καταρρακώσετε την Τοπική Αυτοδιοίκηση και μαζί καταρρακώνετε το Σύνταγμα, την αυτοτέλεια του θεσμού. Φθάνετε στο σημείο επί της ουσίας να τον καταργείτε, αφού το Παρατηρητήριο τώρα θα ελέγχει εκ των προτέρων το σχέδιο του προϋπολογισμού κάθε δήμου. Και αν τελικά δεν τα βρουν, ποιος θα δώσει τη λύση; Μα, ο διορισμένος Υπουργός Οικονομικών, κ. Στουρνάρας. Η αποθέωση της άμεσης δικτατορίας!

Στο δε κομμάτι του νομοσχεδίου που αφορά στον κατώτατο μισθό εδώ ξεπερνάτε και τους πολιτικούς σας εμπνευστές, ακόμη και την κ. Θάτσερ, αφού διαλύετε κάθε πρόσχημα και μόνοι σας θα αποφασίζετε τον κατώτατο μισθό.

Την αγγίξατε, βέβαια, την κ. Θάτσερ στην απεργία του Κώστα Σακκά με ένα νομικό πραξικόπημα βγαλμένο από την εμπειρία της Αγγλίας του 1980 με θύμα τον Μπόμπι Σαντς και σήμερα την ξεπερνάτε με τις αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες επιλογές σας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τραγωδία συνεχίζεται με πολλές κορυφώσεις, με δύο εκατομμύρια ανέργους, με τέσσερις χιλιάδες αυτοκτονίες, με τη νέα γενιά στην μετανάστευση, με την πλειοψηφία της κοινωνίας κάτω από το όριο της φτώχειας, με την παιδεία και την υγεία κατεστραμμένες, με ό,τι θυμίζει άμεση δημοκρατία καταργημένο, με το Σύνταγμα τσαλακωμένο και τη Βουλή ακυρωμένη.

Ξέρετε, πολλοί στην Ευρώπη, ακόμη και συνδαιτυμόνες σας, κάνουν λόγο για τραγωδία. Ξεχνούν, όμως, κάτι. Το μεγαλείο της αρχαίας τραγωδίας είναι ότι υπάρχει πάντοτε στο τέλος λύση και κυρίως κάθαρση. Με κάποιον τρόπο, δηλαδή, ο θεατής μέσα από την αποκατάσταση της ηθικής τάξης λυτρώνεται, γιατί ικανοποιείται το περί δικαίου αίσθημα και αποκαθίσταται η τάξη των πραγμάτων. Και είναι απαραίτητη αυτή η αποκατάσταση, γιατί σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση οι παλιές ιστορίες που απλώς θάφτηκαν, θα βγαίνουν στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία και θα στοιχειώνουν την κάθε νέα πράξη των εμπλεκομένων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην Ελλάδα και στην ταραγμένη μας ιστορία πολλές ιστορίες θάφτηκαν από τα παλιά μέχρι τώρα. Η μία ερμηνεία είναι ότι ο νικητής είναι τελικά αυτός που καλείται να οργανώσει την κάθαρση και έτσι θάβει κάτω από τους τόνους χιονιού τις βρώμικες ιστορίες, όπως γίνεται για παράδειγμα με τη λίστα Λαγκάρντ, που την πλήρωσε και δικαίως, αλλά τελικά μόνον ο εντελλόμενος και όχι ο εντολέας.

Η άλλη ερμηνεία –και θα μείνω σε αυτήν- είναι ότι τελικά όσο η πολιτική και ιστορική ευθύνη αποδίδεται με τρόπο γενικό, με χαρακτηρισμούς που χωρούν εκτεταμένες κοινωνικές ομάδες, η ευθύνη τελικά δεν καταλογίζεται. Δείτε τι συνέβη με τους δοσίλογους της Κατοχής. Δεν κατονομάστηκαν και έτσι μετά την εγκληματική τους προδοσία έγιναν ευυπόληπτα μέλη της μεταπολεμικής Ελλάδας, χωρίς να ξεχνούν βέβαια την παλιά τους δράση και τους ξανασυναντάμε το 1963 στο Λαμπράκη, το 1965 στον Πέτρουλα, το 1967 σαν πυλώνες της χούντας και τους γιους τους άξιους συνεχιστές και συνδαιτυμόνες προστατευόμενους συγκεκριμένης Υπουργού της Κυβέρνησης του 2004.

Δείτε τι συνέβη επί χούντας. Οι χαφιέδες δεν κατονομάστηκαν ή καλύτερα ελάχιστοι χαφιέδες ταυτοποιήθηκαν. Άλλοι συνέχισαν ανενόχλητοι τη δράση τους μέσα σε ένα σύστημα που τελικά δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ, αφού οι χθεσινοί τραμπούκοι σήμερα είναι Αρχηγοί κόμματος, αφού οι χθεσινοί τσεκουροφόροι σήμερα έχουν δεσπόζουσα θέση στο σημερινό Κοινοβούλιο.

Έτσι, λοιπόν, θα αναγκαστώ να μιλήσω για μία ευθύνη άλλου τύπου, μία ευθύνη σαφώς πολιτική, σαφώς ιστορική, σαφώς κατά την άποψή μου στα όρια της προδοσίας του λαού μας, που έχει ονοματεπώνυμο. Δεν θα διαφωνήσω ότι φταίει το σάπιο πολιτικό σύστημα. Δεν θα διαφωνήσω και με τους συντρόφους του ΚΚΕ ότι φταίει ο καπιταλισμός που παράγει αυτά τα φαινόμενα. Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τούτα τα μέτρα και τα προηγούμενα, για να περάσουν, κάποιοι τα έχουν υπογράψει. Τα μνημόνια κάποιοι -διαβασμένοι ή όχι, αυτό με αφήνει παγερά αδιάφορη- τα υπέγραψαν. Τον ξαφνικό θάνατο χιλιάδων εργαζομένων κάποιοι τον υπογράφουν. Το πραξικοπηματικό μαύρο στις οθόνες κάποιοι το υπέγραψαν. Τη διάλυση της υγείας κάποιοι την υπέγραψαν και την υπογράφουν. Κάποια στιγμή και στην πατρίδα μας θα πρέπει να μιλήσουμε και για την προσωπική ευθύνη. Για την προσωπική πολιτική ευθύνη του κ. Βενιζέλου, του οποίου –ανασύρω μόνο ένα παράδειγμα- το «κούρεμα» είχε καταστροφικές επιπτώσεις στα ταμεία, στους μικροκαταθέτες, ακόμη και στην κυπριακή τραγωδία. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Στουρνάρα, του εκπροσώπου μόνο των τραπεζών, καθώς δεν απολαμβάνει τη θεσμική ιδιότητα του αιρετού που οδηγεί την κοινωνία στα βράχια και την οικονομία στο τέλμα. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Καψή –θα τα πούμε και μεθαύριο- που μετέτρεψε τη δημόσια τηλεόραση στο πειρατικό του καπετάν Μπόμπολα. Για την προσωπική ευθύνη του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος γόνος πιστός της εκτροπής, δεν κατηγορείται μόνο για πολιτική εκτροπή, αλλά για την εκτροπή της ζωής και αξιοπρέπειας χιλιάδων ανθρώπων στο βωμό των εντολών που λαμβάνει από αυτούς που με οικογενειακή συνέχεια και συνέπεια υπηρετεί. Βέβαια, και για προσωπική ευθύνη του ενορχηστρωτή αυτής της πολιτικής παρέας, η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της συμμορίας της καταστροφής, όπως τη χαρακτήρισε ο Πρόεδρός μας Αλέξης Τσίπρας, για την προσωπική πολιτική ευθύνη του κ. Σαμαρά.

Πριν από δύο χρόνια, από τούτο το Βήμα, είχα καταθέσει την πρόταση για τη σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημοσίου χρέους, μία ιστορία που φυσικά τα κόμματα της εξουσίας δεν την αποδέχθηκαν για πολλούς λόγους. Ένας από τους σημαντικότερους υπήρξε ότι αυτός ο έλεγχος θα έδινε ονοματεπώνυμα, πράξεις ή σκόπιμες παραλείψεις συγκεκριμένων ανθρώπων σε συγκεκριμένα Υπουργεία, συγκεκριμένες στιγμές, προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων.

Σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν, τα οποία δεν αποτελούν απλώς σοκ και δέος, αλλά ένα βαθύ και προμελετημένο έγκλημα, η επιτροπή λογιστικού ελέγχου είναι αναγκαία, αλλά δεν αρκεί. Σήμερα, έχουμε ανάγκη από μία προσωπική πολιτική δέσμευση. Καμία προσπάθεια συμψηφισμού των υποθέσεων, με στόχο τονμηδενισμό του κοντέρ δεν θα υπάρξει ούτε καν σαν σκέψη.

Με την πολιτική υποχρέωση, το ηθικό καθήκον που μου αντιστοιχεί ως Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της Αριστεράς δεσμεύομαι ότι αυτά τα εγκλήματα θα προσπαθήσω να μη μείνουν ατιμώρητα, να μη θαφτούν όπως αυτά που διέπραξαν οι προκάτοχοι, οι πρόγονοι αρκετών από αυτούς που σήμερα υπογράφουν με μόνο κύρος αυτό που έχει ένας εντολοδόχος. Ο καθείς και τα όπλα του. Ο εκβιασμός, ο φόβος, η καταστολή, τα δικά σας όπλα. Η κάθαρση και η απόδοση δικαιοσύνης τα δικά μας όπλα. Η δε τιμωρία, προϋπόθεση της κάθαρσης, σαφώς δεν αποτελεί όπλο σε προσωπική φαρέτρα, αλλά το όπλο του λαού μας το οποίο σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές το ενεργοποίησε. Όταν ο λαός είναι εχθρός, όταν η μετανάστευση είναι ευλογία διά τον τόπον, όταν θέλετε «Χίτες» λυσσασμένους για να γαυγίζουν, όταν τα νομικά πραξικοπήματα είναι ο Παρθενών της συγχρόνου Ελλάδος, τότε η προσωπική δέσμευση ενέχει την πολιτική θέση της μεγαλύτερης πολιτικής δέσμευσης και η πραγματοποίησή της μετατρέπεται σε κορυφαία πολιτική πράξη.

Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Ζητώ την κατανόησή σας για την έκφραση έντασης εκ μέρους μου προηγουμένως, αλλά θεωρώ ότι μέσα στο Κοινοβούλιο λαμβάνουν χώρα συμπεριφορές οι οποίες είναι έξω από το πνεύμα, το γράμμα και την ουσία της Δημοκρατίας. Και αναφέρομαι και στην τήρηση του Κανονισμού, διότι ο Κανονισμός αντιπροσωπεύει την οργάνωση της δημοκρατικής μας λειτουργίας, αλλά και στα όσα εκστομίζονται.

Καθήμενος, λοιπόν, από το πρωί στη θέση μου, είναι να φρίττει κανείς για το τι άκουσα από συναδέλφους. Άκουσα εκφράσεις, όπως «θα σας κρεμάσουμε», «θα τα πούμε», «θα σας δικάσουμε». Επίσης, ακούσαμε και ομιλίες οι οποίες είναι προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Επαναλαμβάνω είναι προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Ποιος το είπε αυτό;

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ: Η κ. Μακρή!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Δεν θέλω να αναφέρω καμμία και κανένα συνάδελφο, γιατί δεν επιθυμώ τα επί προσωπικού. Όμως, όλοι έχουμε μυαλό και γνώση. Και βέβαια, είναι και ευεξήγητη πλέον η διασύνδεση κομμάτων με την τρομοκρατία. Υπάρχει ευθεία σχέση! Και για να μην υπάρχει ευθεία σχέση, δεν μπορεί να λέγονται από το Βήμα της Βουλής…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Τι λέει τώρα, κύριε Πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Πείτε το ανοιχτά! Πείτε τι και ποιον εννοείτε!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορείτε να με προστατεύσετε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης):  Μπορώ να προστατεύσω εσάς, κύριε Λυκουρέντζο, αλλά θέλω να προστατεύσω και τη συζήτηση.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Ωραία! Για να προστατεύσετε τη συζήτηση, θα μου επιτρέψετε να εκφραστώ χωρίς διακοπές…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Κύριε Λυκουρέντζο, αν ανεβήκατε στο Βήμα για να απαντήσετε σε όλες τις ομιλίες που ακούστηκαν μέχρι τώρα…

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, όταν ακούμε μανιφέστο τρομοκρατικών οργανώσεων μέσα στο Κοινοβούλιο και δεν διακόπτεται ο ομιλητής ή η ομιλήτρια, νομίζω ότι αυτό το οποίο λέω εγώ είναι το λιγότερο.

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Ποιο μανιφέστο;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Τι λέει, κύριε Πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Κύριε Λυκουρέντζο, σας παρακαλώ αν έχετε την καλοσύνη και, αν βεβαίως θέλετε, κάντε την ομιλία σας.

Παρακαλώ και εσάς, κύριοι συνάδελφοι, να μη διακόπτετε. Γράφονται όλα στα Πρακτικά.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Όταν, κύριε Πρόεδρε, ήμουν φοιτητής και στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δεν προλάβαινα να ανέβω στο Βήμα να μιλήσω και κάποιοι αντιδρούσαν στο όνομα της προοδευτικότητας. Είμαι σίγουρος ότι ήταν φασιστοειδή, τα οποία μιλούσαν στο όνομα της προοδευτικότητας. Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, αντιδρώ. Διότι δεν θέλω να εκδηλώνονται τέτοιες συμπεριφορές στο Ναό της Δημοκρατίας, που είναι το ελληνικό Κοινοβούλιο.

ΣΥΜΕΩΝ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα προσπαθήσω, κύριε Πρόεδρε.

Αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω ότι έχουμε πάρει πολλές φορές το μάθημα τα τελευταία χρόνια πως ό,τι δεν αλλάζουμε στην ώρα του, ό,τι δεν αλλάζουμε όταν πρέπει να το αλλάξουμε, τότε το αλλάζουμε αναγκαστικά και με πιο επώδυνο τρόπο, βίαια θα έλεγα. Αν θελήσουμε κάποια στιγμή να διδαχθούμε από αυτό και να μην υιοθετούμε μια στείρα άρνηση και άκαμπτη αντίσταση σε κάθε μεταβολή, μπορούμε να οδηγηθούμε σε καλύτερα αποτελέσματα και πολιτικές.

Θα προσπαθήσω μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα να απαντήσω σε όλα τα εύλογα ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί και που αφορούν το χώρο ευθύνης μου, το Υπουργείο Παιδείας. Όμως, προφανώς, αυτά που θα πω απευθύνονται σε αυτιά που έχουν όρεξη να ακούσουν και κάνουν καλοπροαίρετα ερωτήματα. Διότι με εκφράσεις που ακούστηκαν εδώ μέσα, όπως από τη μια μεριά «ραντεβού στα γουναράδικα» ή από το άλλο άκρο –για να μην πείτε μετά ότι λέμε για τη θεωρία των δύο άκρων- «το Κοινοβούλιο είναι η καταστροφή του τόπου» ή εκφράσεις που ακούστηκαν προηγουμένως –και εγώ θα τολμήσω να πω το όνομα- από την κ. Σακοράφα, δεν θεωρώ ότι υπάρχουν καλοπροαίρετοι. Ξέρετε ότι εγώ δεν υιοθετώ υψηλούς τόνους, αλλά δεν είναι δυνατόν εδώ μέσα να υβριζόμαστε.

Τι χειρότερο, δηλαδή, θα πρέπει να μας πει κάποιος; Ότι είμαστε η συνέχεια των χαφιέδων της κατοχής, της χούντας; Ότι έχουμε κατοχική Κυβέρνηση σήμερα; Είναι μια νόμιμα εκλεγμένη δημοκρατική Κυβέρνηση και όχι κυβέρνηση γκαουλάιντερ. Λέω εκφράσεις που ακούστηκαν και τις σημείωσα. Ακούστηκε ακόμα η έκφραση «συμμορία», ότι «η Κυβέρνηση αυτή αποτελεί συμμορία». Με τέτοια ορολογία, με τέτοιο λεξιλόγιο θέλετε να προάγετε το διάλογο εδώ μέσα;

Εν πάση περιπτώσει, έχετε υιοθετήσει το λόγο των πιο περιθωριακών καναλιών των μέσων ενημέρωσης και αυτή είναι η επίσημη έκφραση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Δεν ξέρω αν είναι απλά λαϊκισμός, αν είναι ανοησία, πάντως είναι χυδαιότητα. Αυτό που εκφράστηκε προηγουμένως, το ανταποδίδω και λέω ότι είναι χυδαιότητα εκ μέρους σας να χρησιμοποιούνται τέτοιες εκφράσεις μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Κηρύσσετε τη μισαλλοδοξία και μόνο!